จำได้ว่าเริ่มเรียนพิเศษภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่ม.ต้น เรียนแบบก๊อกๆแก๊กๆรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง จนมาทำอาชีพครูได้จนถึงวันนี้ ไม่ได้จบเอกญี่ปุ่นแต่อย่างใดแต่ใจรักทำให้เรียนเรื่อยมา สรุปการเรียนของตัวเองดังนี้
ม.ต้น เรียนสัปดาห์ละครั้งที่ สนญ. (สมาคมนักเรียนเก่าญี่ปุ่น ในพระบรมราชูปถัมภ์)
ม.ปลาย สมัยนั้นไม่มีศิลป์ญี่ปุ่น ก็เรียนฝรั่งเศสแทน แต่ก็ยังคงเรียนพิเศษภาษาญี่ปุ่นอยู่บ้าง แบบเรียนๆหยุดๆเพราะเล่นวงโยฯ เลยไม่ค่อยมีเวลาเรียน
แลกเปลี่ยนม.ปลายที่ออสเตรเลีย นี่คือจุดเปลี่ยนชีวิตเพราะในโรงเรียนที่ไปแลกเปลี่ยนมีนร.จากญี่ปุ่นมาด้วย เสร็จตรูสิ ตีซี้เป็นเพื่อนสนิทเลยได้ฝึกภาษาญี่ปุ่นง่อกๆแง่กๆมาปีนึง และได้ลงเรียนวิชาภาษาญี่ปุ่นในโรงเรียนด้วย (เรียนเป็นภาษาอังกฤษ งงหนัก)
มหาวิทยาลัยตรีและโทที่ออสเตรเลีย ยังไม่กล้าเรียนเอกญี่ปุ่น เพราะสมัยนั้นอาชีพที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นยังไม่ชัดเจนเหมือนปัจจุบัน ประกอบกับความไม่มั่นใจ ก็เลยเลือกเรียนเอก Computing เอาว่าจบมาไงก็หางานได้แน่ และเรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาโทไปแทน ตอนปี 2 มีโครงการแลกเปลี่ยนของมหาวิทยาลัยกับทางจังหวัดคานาซาวะให้นักเรียนไปเรียนที่ญี่ปุ่น 2 เดือนและจะได้เครดิตหนึ่งเทอม ก็มั่วๆผ่านการคัดเลือกกะเค้าไปได้ โชคดีได้ไปโฮมสเตย์และเรียนภาษาญี่ปุ่นไปด้วย ได้ทักษะพูดและฟังจากตรงนี้เพิ่มเพียบ
เรียนภาษาหนึ่งปีครึ่งที่ญี่ปุ่น ตัดสินใจไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ทุนเทินไม่ต้องพูดถึง เรียนไม่เก่งพอ เงินตัวเอง+เงินพ่อแม่นี่แหละ 555 เรียนจบโททำงานได้สักพักรู้สึกว่าชีวิตมันขาดๆ อยากพูดญี่ปุ่นให้เก่งๆ ไปเที่ยวแบบไม่ต้องให้เพื่อนคอยแปลให้ ก็เลยหาข้อมูลไปเรียนต่อ ที่เลือกโรงเรียนสอนภาษาเพราะอยากเรียนภาษาญี่ปุ่นอย่างเดียว เอาแบบเน้นๆ โทก็จบแล้วไม่อยากเรียนวิชาการละ ได้ไปเรียนก็สมใจ จบคอร์สปีครึ่งได้ระดับ 2 จริงๆกะว่าจะสอบ ระดับ 1 แต่เป็นคนขี้เกียจท่องคันจิมาก และคิดว่า ระดับ 1 มันไม่ได้บอกว่าเราพูดเก่ง เพราะฉะนั้นเอาที่เซฟๆสอบสบายๆดีกว่า จริงๆก็แอบเสียดายนิดหน่อยว่าถ้าฮึดสักนิดก็คงได้ พอหลุดการเรียนมาปุ๊ปที่นี่จะขุดตัวเองไปอ่านอีกก็ยากละ
ทำไมถึงเรียนภาษาญี่ปุ่น?
สาเหตุคือบ้าเกมส์ Final Fantasy และลามมาถึงนักร้องวง SMAP ต้องขอบคุณสองสิ่งนี้จริงๆที่ทำให้มีกินมีใช้ได้จนถึงทุกวันนี้ อิๆๆ ใครว่าชอบการ์ตูน เกมส์ หรือบ้าดาราจะเอามาเป็นอาชีพไม่ได้ เถียงสุดใจฮ่ะ ทุกอย่างเป็นไปได้หากเราเรียนรู้อย่างจริงจัง ย้ำว่าต้องจริงจัง ไม่ใช่นั่งกรี๊ดกร๊าดเวิ่นเว้ออย่างเดียว ชอบดาราอยากรู้ว่าดาราพูดว่าอะไร ชั้นจะต้องฟังออกให้ได้ ยังจำวันที่นั่งดูรายการ SMAPXSMAP (เป็นรายการทำอาหาร+วาไรตี้ ของวง SMAP) แล้วรู้เรื่องหมดได้เป็นครั้งแรก (เฉพาะรายการช่วงนั้น) มันตื่นเต้นดีใจประหนึ่งตรูทำสำเร็จแล้ววววววว้อย ในที่สุดก็ฟังออก อยากจะกระโดดกอดที่วี 555 และวันที่เล่นเกมส์ Final Fantasy เวอร์ชั่นญี่ปุ่นแบบแทบไม่ต้องเปิดดิก (คืออ่อนคันจิยังไงก็ต้องเปิดบ้างอะน่ะ) มันรู้สึกโคตรๆภูมิใจ
ถามว่ากว่าจะทำแบบนั้นได้ต้องเรียนกี่ปีเหรอ? แต่ละคนไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและความขวนขวาย ส่วนตัวสำหรับการฟังใช้เวลาไม่นานเท่าเล่นเกมส์นะ ด้วยความที่โชคดีไปตีซี้กับเพื่อนญี่ปุ่นสำเร็จเลยมีโอกาสได้อยู่ในแวดวงที่มีเจแปนนีสเป็นซาว์ดแทรกบ่อยๆ และดูรายการญี่ปุ่นเป็นประจำ หูเลยชิน ถึงแปลได้ไม่หมดก็พอจะรู้แหละว่าพูดถึงอะไร ถ้าไม่นับที่เคยเรียนมาตั้งแต่ม.ต้น (ซึ่งมันช่วยแค่การอ่านออกเขียนได้ ไวยากรณ์ไม่เคยรู้เรื่อง) ก็ประมาณ 3 ปี แต่ยังพูดไม่ค่อยได้เลยทำให้ตัดสินใจไปเรียนที่ญี่ปุ่น เรียนสักหนึ่งปีก็พอจะเล่นเกมส์แนว RPG ได้ไม่ลำบากต้องมาหาคู่มือละ
ภาคต่อไปไว้มาเล่าต่อว่าไปเรียนที่ญี่ปุ่นแล้วได้อะไรมาบ้างจ้า ^__^
 |
| เกมส์ในดวงใจ ^___^ |
 |
| Smap นักร้องสุดเลิฟ ♡ |
เรียนภาษาญี่ปุ่นอย่างไรให้เป็นเร็ว
รับงานล่ามเฉพาะกิจ
เปรียบเทียบราคาและคอร์สเรียนภาษาญีปุ่นของโรงเรียนต่างๆ
เรียนภาษาญี่ปุ่นเพื่ออะไร
No comments:
Post a Comment